Vrijdag 23 augustus 2019 4e overnachting Tutagrø naar Saebe Noorwegen, 170 km gereden

Vrijdag 23 augustus 2019 Tutagrø naar Saebe Noorwegen, 170 km gereden

Met regen wakker worden hoog in de bergen,  mijn Italiaanse buren die in een tent hebben geslapen zijn al aan het inpakken. Wel respect hoor om met deze temperatuur te gaan kamperen. Ik hou er ook van, maar dan wel met 18-20 graden.

Weg nr. 55 verder gevolgd en een spontane afslag genomen naar de gletsjer de Nigardsbreen. Over een smalle weg, waar ook grote tourbussen rijden, aangekomen vlakbij de gletsjer. Via een bootje kan je er dichter bij komen maar ook via een wandeling van 40 minuten over de rotsen. Dat laatste heb ik gedaan, wandelschoenen aan, rugtas ingepakt en ik ben gegaan. Ik vond het best wel spannend. Voorzichtigheid is hier wel op zijn plaats, anders heb ik toch een probleem met rijden als ik een enkel verstuik.....  niet te veel zorgen over gemaakt, elke stap bewust genomen. Vroeger als kind ben ik vaak met mijn ouders gelopen over stenen over water, over de bergen en van hun heb ik geleerd waar je op moet letten en dat kon ik nu mooi toepassen. Bedankt pa en ma voor deze wijze lessen uit mijn jeugd! Tot het eind ben ik niet helemaal 

 gegaan,  je kon niet bij de gletsjer zelf komen en toen een Belgisch echtpaar mij tegemoet kwam lopen ben ik met hun een stuk teruggelopen. Ik voelde dat dat beter was om het zo te doen! Safety for all!!! Terug ben ik met de boot gegaan. Dat is ook gaaf om zo over het meer te varen van al het water wat van de bergen afkomt. Er lagen zelfs stukjes ijs in het water te drijven. 

Bij het informatiecentrum bij de Gletsjer heb ik mijzelf verwend met een Noorse wollen muts. Deze past precies bij mijn Icebreaker wollen trui. Zo zijn Nieuw-Zeeland en Noorwegen met elkaar verbonden ;-)

De weg vervolgd naar Solgndal en daar de boot gepakt, stond ik in de verkeerde rij.... tja, rijdend uit een tunnel van 6 km en dan ineens is daar een veerboot.... moet je maar net weten ;-) Wat zijn de sognefjorden mooi en wat geven ze rust! Aan de overkant van het water naar de goede weg zoeken die direct uit een andere tunnel rechts zit die mij leidt naar het Aurlands-vangen via een bergpas om de tunnel van 25 km te vermijden, wel weer jammer want het schijnt één van de langste tunnel van de wereld te zijn..... en dan opeens was er weer zo’n mooie plek om de nacht te verbrengen. Nog even een praatje gemaakt met mijn Noorse buren en toen de camperbus ingegaan voor het bereiden van het avondmaal ( .... soep opwarmen ;-))

Lieve groet uit Saebe aan de Sognefjorden van Hortance