Het Camino gevoel woensdag 11 oktober 2017

Niet gelopen maar wel het Camino-gevoel!

Woensdag 11 Oktober 2017 Fumay ( Frankrijk) in de boomhut "Etapeboisee"

Gisteren had ik besloten om nog een nachtje te verblijven in de boomhut. Lekker even een luie dag. Om half 9 werd het ontbijt gebracht ( allemaal lekkere dingen in de mand) buiten op de veranda opgegeten. Er was zelfs genoeg voor de lunch :-) daarna lekker een filmpje gekeken, wat geslapen.... een boomhut beweegt wel iets met wat wind, het leek wel of iemand op het dak liep.... later van de eigenaar gehoord dat ik samenwoonde met 3 eekhoorntjes. Om een uur of 14 scheen de zon en besloot ik om met de geleende fiets de auto op te gaan halen in Givet. 25 km langs de Maas, een heerlijke vlakke weg. Onderweg kwam ik nog een wandelaar tegen. Ik begroette met een "hallo"  en kreeg als antwoord "hallo" terug. Normaal zei ik elke keer Bonjour.... Ik was verbaasd en nieuwsgierig, ben toen terug gefietst naar de wandelaar. En ja hoor hij is een Nederlander en heeft vorig jaar naar Santiago de Compostela gelopen en wou dit stukje van Profondeville naar Rocroi nog een keer opnieuw beleven. We hebben een hele tijd gekletst over de wandeling en hij had gewenst om vandaag iemand tegen te komen om wat te praten... en daar kwam ik langs fietsen :-) hij vertelde mij waar hij sliep en of ik zin had om later nog wat samen te drinken. Ik dacht: dat ga ik mooi niet doen.... maar even verder met mijn fietstocht dacht ik waarom niet? Leuke ervaringen samen delen dat is wel erg leuk. Op de terug weg ben ik naar zijn hotel Saint Hubertus in Haybes gegaan. En ja hoor, ook daar was alles dicht..... nouja, dacht ik, dan niet... ik weer terug naar mijn boomhut, lekker buiten wezen douchen en ik dacht ik ga het nog 1 keer proberen en is hij er niet dan ga ik lekker naar de pizzeria in Fumay. Maar Wouter ( de Pelgrim-wandelaar)  zat er, had net zijn voorgerecht op en ik heb samen met hem gegeten. Wat leuk zo'n bijzondere ontmoeting en dan te bedenken dat mijn planning heel anders was en dat we elkaar dan helemaal niet tegen gekomen waren. Over van alles gehad maar vooral over de wandeling, wat/ wie kom je tegen, waarom loop je, wat doe je voor werk, Hihihi zijn vriendin heeft een bed and breakfast gehad, dus hij begreep wel wat voor werk ik doe :-) een heerlijke gezellige bijzondere avond gehad en morgen heb ik een reisgenoot die met me meerijdt naar station Maastricht.. dit is dus mijn Camino-gevoel, ook op je gevoel af gaan, luisteren naar jezelf en of het goed voelt en er op het moment er zijn, en zoals Wouter zei: je krijgt in het leven wat je nodig hebt en dat heeft mij besloten om toch wat samen te gaan drinken. Deze ervaring is één van de mooie kadootjes van het/mijn leven! Dankje wel, Wouter voor deze ontmoeting en we gaan elkaar weer zien. Bon Camino/voyage. 

Ps. Ik heb geleerd om de route te nemen die voor jou het beste is op dat moment en niet persee de route te nemen volgens het boekje en dat er meer dan 200 Varens zijn ;-)